H Σοφία Πόταρη είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος και της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.Μεταξύ άλλων έχει γράψει η ποιήτρια: Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στην αγκαλιά της φύσης, μέσα σε ένα παραδείσιο περιβάλλον, με ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, δίπλα σε ένα όμορφο, βουερό ποτάμι.
Ποιητικές συλλογές:
Δηλητήριο με μέλι (εκδόσεις Νησίδες 2016)
Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι ( εκδόσεις Όστρια 2017)
Κατά καιρούς έχει λάβει μέρος σε διαγωνισμούς ποίησης με αξιόλογες διάκρισης :
2018 . Να μ’ αγαπάς: Β' Βραβείο στον
Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης που διοργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο Λευκάδας, ο
Σύνδεσμος Φιλολόγων Λευκάδας και η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών.
Θα σ’ αγαπώ αιώνια : Βραβείο Πρωτοτυπίας στον Ζ΄
Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού
Τα δώρα του Φθινοπώρου: Βραβείο πρωτοτυπίας στον 7ο Παγκόσμιο Ποιητικό
Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού με θέμα "Απανταχού Ελληνισμός,
διαχρονικές αξίες" για το ποίημά μου "Θα σ' αγαπώ αιώνια". Τα
δώρα του Φθινοπώρου
Γ' βραβείο στον 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας
της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, Δήμου Λαμιέων και Φιλοζωϊκού Συλλόγου
Φθιώτιδας για το ποίημά της Εγώ.
Β' βραβείο στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Πνευματικού
Κέντρου Δήμου Λευκάδας για το ποίημά της με τίτλο Να μ' αγαπάς
Β' βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης της UNESCO
Πειραιώς & Νήσων και του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος για
την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, για το ποίημά της με τίτλο στην
εκπατρισμένη Καρυάτιδα.
Έπαινο στον Ζ' Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης
"Καισάρειος Δαπόντες" του Δήμου Σκοπέλου για το ποίημά της με τίτλο Αγάπη π' όλα καταλεί
Γ' Βραβείο στον 18ο Ετήσιο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα
"Στις φλέβες της ελπίδας κεντρίζει η αισιοδοξία" του περιοδικού
Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού ΚΕΛΑΙΝΩ για το ποίημά της με τίτλο Αιώνια
ξέρω πως θα ζω που το έγραψε εις μνήμην Χάρυ Κλυν.
Οι γριές του χωριού: Βραβείο Αμφικτυονίας Ελληνισμού.
Νιώθω πολύ μεγάλη συγκίνησι!! Το αγαπημένο μου χωριό, εδώ που άνοιξα για πρώτη φορά τα μάτια μου κι αντίκρυσα τον ήλιο, το φως, τις ελιές μας, το βουνό μας! Που βαφτίστηκα στο ξωκλήσι του Αη Γιάννη! Που πήγα στο σχολείο, στον Άη Βασίλη κι ανέβαινα με τ' άλλα παιδιά, την Πότα την Κανά και την αδελφή της την Βαρβάρα, τον Μπάμπη τον Κανά, την Βούλα και τον Μπάμπη τον Μακρή, την Γωγώ την Μυλωνά και την αδελφή της την Γιωργία, τον Τάκη τον Μάλαμα, τον Αντώνη τον Μάλαμα, τον Ηλία τον Μακρή, τον αδερφό μου τον Γιάννη και τόσα άλλα παιδιά!!! Πόσο όμορφα χρόνια, πόσο όμορφο το χωριό μας, πόσο πολύ μου λείπει τώρα που εδώ και τόσα χρόνια είμαι μακριά! Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτή την συγκίνησι που μου δώσατε και σας αγαπώ όλους! Μακάρι να μπορούσα να ξαναγυρίσω για πάντα εκεί! Το χωριό μου το έχω στην καρδιά μου πολύτιμο φυλαχτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε πολύ!!!
Διαγραφή