Η οικογένεια των Ελεαβούλκων

Οι Ελεαβούλκοι ήταν μεγάλη και αρχοντική οικογένεια από τη Γιάννιτσα, που σκορπίστηκε στην Κορώνη, την Κωνσταντινούπολη, τη Βέρροια και τη Ζάκυνθο.

 Στα τέλη του 13^ου αιώνα οι κάτοικοι της Γιάννιτσας, που το γαλλικό χρονικό του Μοριά τους χαρακτηρίζει Σλάβους, πάτησαν το κάστρο της Καλαμάτας, αφαιρώντας το για λίγο από την εξουσία των φράγκων Βιλλαρδουΐνων. Ανάμεσα στους αρχηγούς των Γιαννιτσάνων πορθητών ήταν και ο Γεώργιος Λιαβούλκος[1].

         

Η παρουσία των Ελαβούρκων ή Ελεαβούλκων στη Γιάννιστσα και στη γύρω περιοχή της, εκτός από τα γεγονότα του 1293 και του 1415, μαρτυρείται και στους κατοπινούς αιώνες. Κτήτορας της μονής της Παναγίας της Τίμιοβας είναι ο Θεόκλητος Ελεαβούρκος στα 1663[2]. Τελευταίος δε μνημονεύεται στα έγγραφα του μοναστηριού το 1772 και το 1783 ο Καμαρινός Λιαβούρκος .( 3 )

Από την πατριά των Λιαβούλκων λένε πως κατάγονται οι οικογένειες Πολίτη, Ξανθάκη, Σκόκου, Λιανόρτη και Μοράκη . ( 4 )

Ανάμεσα στους Λακεδαιμόνιους βιβλιογράφους του 16ου αιώνα αναφέρεται ο Νικόλαος Ελεαβούρκος που θεωρείται ότι έζησε στην Κορώνη μέχρι την άλωσή της και αφού αιχμαλωτίστηκε, μεταφέρθηκε στη Βέρροια. Υποτίθεται ότι είναι ο πατέρας του Θωμά-Θεοφάνη Ελεαβούλκου του μεγάλου ιεροκήρυκα και πέριφημου δασκάλου της Πόλης .( 5 )

Στα 1507 έζησε στη Ζάκυνθο ένας άλλος Νικόλαος Λιαβούρκος, ο οποίος επονομάζονταν ‘’Μαντιναίος’’ και το παρωνύμιο αυτό δείχνει τη σχέση της οικογενείας του με το κάστρο της γειτονικής στη Γιάννιτσα Λακωνικής Μαντίνειας . ( 6 )

[1] Α. Αδαμαντίου, Τα χρονικά του Μορέως, ΔΙΕΕΕ 6(1901)408.

 2 Σ. Β. Κουγέα, Η Μονή της Τίμιοβας, Μεσσηνιακά Γράμματα, Καλαμάτα, ι(1956)9-23

. ( 3 )  Γ. Αναπλιώτη, Σύντομα σχόλια στον κώδικα της Ιεράς Μονής Ντίμιοβας, Διδαχή, (1971)3-49.

( 4 ) Α. Αδαμαντίου, ό.π., σ. 409.

( 5 )  Α. Αδαμαντίου, Νέος Ελληνομνήμων, 4(1907)349. Κ. Σάθα, Νεοελληνική Φιλολογία, Αθήναι 1868, σ. 144.

( 6 ) Λ. Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, σ. 353

ΤΕΤΡΑΔΙΑ -  ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ (Εταιρεία Λακωνικών Σπουδών )