Χωριό μου όμορφο με τις ραχούλες και τις ρεματιές
Ένα χωρίο με πολλούς οικισμούς που δημιούργησαν σε παλιότερες εποχές οι κάτοικοι των γύρω περιοχών , σε μια
προσπάθεια να καλύψουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες κάτω από τη σκέπη της Ιεράς Μονής Δημιόβης , στους πρόποδες του Ταΰγετου.
Ένας τόπος κρυμμένος
στο χάρτη , έγινε γνωστός στο πανελλήνιο μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1986 , που
δύσκολα θα τον βρει κάποιος που δεν τον γνωρίζει με την πρώτη ματιά .
Κάθε δρόμος και μια ιστορία
, μια θύμηση από τα παλιά. Ξέγνοιαστες , χαρούμενες ή όχι στιγμές που ζήσαμε στα παιδικά
και στα εφηβικά μας χρόνια . Στιγμές και εικόνες που όσα χρόνια και αν περάσουν, τις κουβαλάμε παντού μέσα μας . Οι στιγμές , ευχάριστες
ή δυσάρεστες , είναι αυτές που μας’’ δένουν’’ και παίρνουμε δύναμη .
Γράφοντας αυτό το άρθρο παλεύω να δω βαθειά μέσα στο χρόνο , τα
πρόσωπα των ανθρώπων στα σοκάκια και στα καλντερίμια , τα πέτρινα σπίτια στις γραφικές
γειτονίες στο Ελαιοχώρι, τα γαργάρα τρεχούμενα νερά και τους μπαξέδες στα
Περιβολάκια , τις στάνες στα κτήματα και στα μαντριά , τους καλοκαιρινούς περιπάτους
στα εξωκλήσια για να θυμηθώ στιγμές από τα παλιά…
Και όσο ο λογισμός μου τρέχει στα περασμένα, τις αναμνήσεις
μου τις επισκιάζει μια θλίψη. Αυτός ο τόπος με τους ανθρώπους των περασμένων χρόνων
κουβαλάει μαζί του ιστορίες πονεμένες
και στιγμές θλίψης που αν τύχει και τις ακούσεις , από αφήγηση των παππούδων
και των γιαγιάδων , ακόμα και σήμερα σου
θλίβουν τη ψυχή . Στη δική μας όμως ζωή , τα χρόνια που ζήσαμε στο χωρίο, ήταν ξέγνοιαστα
, με περισσότερες οι στιγμές χαράς , ευτυχίας , ξεγνοιασιάς…
Παρόλο τις αντιξοότητες της καθημερινότητας βλέπαμε γύρω μας πρόσωπα γελαστά, χαρούμενα, ανοιχτόκαρδα και ανθρώπους φιλόξενους , με τις πόρτες στις αυλές τους ορθάνοιχτες σου έδιναν την αίσθηση ότι καλούν τον περαστικό από το δρόμο , να περάσει μέσα στο σπίτι για ένα γλυκό ή έστω για ένα ποτήρι νερό που λέει ο λόγος .
Σήμερα το χωριό , πιο πολύ μέσα στους οικισμούς ,έχει αλλάξει πρόσοψη , οι μόνιμοι κάτοικοι του έχουν μειωθεί αισθητά μα εκεί που κάποτε ζήσαμε τις δικές μας ευτυχισμένες στιγμές , υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ζουν τη δική τους ζωή , ‘‘δεμένοι’’ με το τόπο τους που έχουν ,και αυτοί βάλει τους δικούς στόχους για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους όνειρα .
Αυτό, με λίγα λόγια, είναι και το χωριό μας για μένα…
Παρόλο τις αντιξοότητες της καθημερινότητας βλέπαμε γύρω μας πρόσωπα γελαστά, χαρούμενα, ανοιχτόκαρδα και ανθρώπους φιλόξενους , με τις πόρτες στις αυλές τους ορθάνοιχτες σου έδιναν την αίσθηση ότι καλούν τον περαστικό από το δρόμο , να περάσει μέσα στο σπίτι για ένα γλυκό ή έστω για ένα ποτήρι νερό που λέει ο λόγος .
Σήμερα το χωριό , πιο πολύ μέσα στους οικισμούς ,έχει αλλάξει πρόσοψη , οι μόνιμοι κάτοικοι του έχουν μειωθεί αισθητά μα εκεί που κάποτε ζήσαμε τις δικές μας ευτυχισμένες στιγμές , υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ζουν τη δική τους ζωή , ‘‘δεμένοι’’ με το τόπο τους που έχουν ,και αυτοί βάλει τους δικούς στόχους για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους όνειρα .
Αυτό, με λίγα λόγια, είναι και το χωριό μας για μένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου